Nagradzanie dzieci to forma, która pomaga zmotywować pociechy do odpowiedniego zachowania, a raczej tego, które jest pożądane przez danych rodziców. Często jednak zdarza się, że dzieciaki mają to w nosie, nawet jeśli nagrody są przyznawane. Przyczyny mogą być dwie:
- Nagrody są nieumiejętnie dobierane. Należy pamiętać, że jeśli wychowujemy dziecko w określony sposób i nagle zaczyna przeszkadzać nam jego zachowanie – nie jest to jego wina, ponieważ w tym momencie pogubiło się co jest dobre, a co złe.
Dobrze jest więc jako rodzic wypracować sobie rzeczywiste kategorie nagradzania. Najważniejsze jednak jest to, aby nagrody były odpowiednie do danej sytuacji, czy czynności. Ciężko sobie wyobrazić, że dziecko za zjedzony obiad dostanie zabawkę. Czasem jednak tak się zdarza co prowadzi albo do błędów i późniejszych problemów albo bankructwem rodziców! Dlatego też zaleca się wykreowanie tzw.
piramidy nagród. Na jej szczycie należy wpisać taką nagrodę, na którą dziecko zasługuje jedynie w wyjątkowych sytuacjach, gdy jest naprawdę grzeczne i zrobiło coś dodatkowo. Może być to nowa książka, kino, godzina na placu zabaw, itd. Nieco niżej nagradza się zachowania, które dziecko w rzeczywistości zmieniło pod wpływem czasu, np.
zaczyna chodzić samo spać, czy jeść posiłek. Można nagradzać to według swoich upodobań, np. cukierkiem lub dodatkowo przeczytaną bajką. Na samym dole znajdują się nagrody niskiego szczebla, lecz nie mniej ważne.
Są to: buziaki, przytulanie i głaskanie. Oprócz tego, że jako rodzice powinniśmy to robić bezinteresownie – można wypracować z tego formę nagrody za ogólnie dobre zachowanie;
- Nagrody są nieumiejętnie wydawane. Dzieci bardzo szybko się rozwijają, dlatego też reakcja rodziców na jakikolwiek objaw dobrego lub złego zachowania powinna być niemalże natychmiastowa. Jeśli chodzi o nagradzanie, nie mając przykładowo możliwości dania dziecku nowej zabawki, obiecajmy wizytę po nią w sklepie w najbliższych dniach.
Chodzi o to, aby dziecko wiedziało co w zasadzie jest poprawne, co wolno, a czego nie wolno. Jeśli reakcja rodzica będzie odkładana w czasie, proces wychowana i wpojenia schematu zachowań będzie po prostu znacznie przedłużony lub nie dojdzie do skutku.
.